Lieve allemaal!

De eerste dag in New York is alweer bijna om, hij is omgevlogen! Maar ik zal nu eerst maar bij het begin beginnen. Donderdag ben ik om 8 uur 's ochtends met Pap, Mam, Rens en Marvin uit Groningen vetrokken. Ik werd daar uitgezwaaid door Maya, Michel en Hanna. Superrrrrrrrr leuk dat jullie er waren om me uit te zwaaien!! Dat had ik echt niet verwacht. Eenmaal op Schiphol aangekomen hebben Nienke, ik en onze uitzwaaicomités elkaar opgezocht. Ik vond het heel spannend om mijn koffer af te geven, omdat ik bang was dat die te zwaar zou zijn, maar gelukkig was dat niet het geval. Na het afgeven van de koffers hebben we bij de Starbucks nog even wat gedronken en toen begon de spanning die ik eerst nog niet echt had toch wel toe te nemen. Uiteindelijk zijn we rond 12 uur richting de douane gelopen en toen begon het echte afscheid nemen. Ik moet zeggen dat ik het toen wel erg moeilijk kreeg. Papa, Mama, Amarens, Oma, Marvin en Anna waren er om me uit te zwaaien en op dat moment begon ik toch wel echt te beseffen dat ik het voorlopig zonder ze moet stellen. Ik moet eerlijk zeggen dat er toen wel wat traantjes zijn gevallen. Echter, toen Nienke en ik door de douane realiseerden we ons weer dat we op weg waren naar the Big Apple en dat vonden we toch ook wel weer heeeeeel leuk.

De vlucht is perfect verlopen. Ik heb twee films gekeken, wat muziek geluisterd, even geslapen, vliegtuigvoedsel gegeten en toen waren de 8 uur al omgevlogen en kwamen we aan op JFK. Daar zouden we opgehaald worden door Brennon, een medewerker van WOS, maar doordat we voor de paspoort controle ongeveer een uur hadden moeten wachten en we hem niet konden vinden, begonnen we ons wel zorgen te maken. Uiteindelijk hebben we bij een balie gevraagd om hulp en daar mochten we gelukkig bellen, dat was maar goed ook, want hij bleek in de verkeerde terminal te staan. Brennon heeft ons toen naar het International House gebracht en we hebben gelijk afgesproken de volgende dag met medewerkers van WOS te gaan lunchen.

Eenmaal in mijn kamertje(!) heb ik gelijk mijn koffer uitgepakt om de boel een beetje eigen te maken en het is best gezellig, al zeg ik het zelf. Mijn digitale fotolijst staat en ik heb twee kussens met foto's op mijn bed liggen, dus ik zal thuis niet vergeten! Op het moment dat ik mijn koffer uitpakte realiseerde ik me ook ineens hoe weinig kleren ik eigenlijk mee heb. Hoe ik die vijf maanden dus door moet komen? .. ;)

Om 11 uur ben ik onder de wol gekropen. In Nederland was het toen al 5 uur 's nachts, dus ik was kapot. Helaas kon ik door de jetlag niet uitslapen, dus ik was vanochtend alweer vroeg wakker. Ik heb toen mijn laptopje aangezet, met Marvin, Amarens en Mama geskyped en even lekker gedoucht. Om 10 uur had ik met Nienke afgesproken om te ontbijten en dat was niet mis. Wat een lekkere dingen hebben ze hier allemaal in de kantine en wat een keus! Ik verheug me nu alweer op morgen.

Om 12 uur kwamen we aan bij WOS, dat een paar blokken verderop bleek te zitten, dus dat is ideaal. We werden ontvangen door Cecilia en een vrouw die de administratie van WOS doet, maar ik ben haar naam even kwijt. Ze waren beide heel erg aardig en hebben ons een heeeeele boel tips gegeven voor dingen die we in deze 5 maanden écht moeten doen. Ik vind het leuk dat iedereen die we ontmoeten zo enthousiast en behulpzaam is. Ik vraag me af hoe internationale studenten in Nederland dat ervaren. Verder gaf Cecilia ons ook een document met informatie over WOS die zeer bruikbaar is voor onze scriptie. Na dat doorgelezen te hebben zijn we met zijn drieën (Nienke, Cecilia en ik) naar een Italiaans restaurantje gelopen om te lunchen en ik heb daar overheerlijke pasta gehad (mezzelune met spinazie en ricotta, hmm). We hebben daar ongeveer een uurtje gezellig gekletst en vervolgens heeft Cecilia ons naar Teachers College gebracht, wat ook heel dichtbij is, dus we hebben qua afstanden niets te klagen. Bij TC hebben we onze studentenkaart gekregen, dus we studeren nu officieel aan Columbia University. Klinkt cool toch?!

Net nog even wat boodschapjes gedaan en in onze buurt (Morningside Heights) rondgelopen. Iets te ver realiseerden we ons echter toen de sfeer minder gemoedelijk werd. Een paar blokken van ons huis eindigt Morningside Heights en begint Harlem en dat is goed te merken. Het schijnt er niet zo gevaarlijk te zijn als vroeger, maar het is echt een bedroevende omgeving. Hele kleine huisjes, veel troep, ingegooide ramen, mensen met slonzige kleren, veel te dikke vrouwen en noem maar op. Precies zoals je in films zoals ‘Honey' en ‘Step up' ziet. We zijn maar gauw omgedraaid en terug naar huis gelopen. Zo meteen gaan we nog even lekker eten en een wijntje drinken in de pub van ons huis en dan zullen we zien wat morgen ons zal brengen. Het is in elk geval weekend!

Tot snel, dikke kus!!!!!!

Sietske